Menu
In het boek Trainen en Coachen met Speels Gemak vind je Vijf helpende gedachtes om zo ontspannen mogelijk trainingen te geven of bijeenkomsten te begeleiden. Dit is nummer 4:
“De deelnemers komen hier voor zichzelf”
Natuurlijk heb jij het programma uitgedacht dat je gaat geven. Je hebt je draaiboek klaar, je oefeningen voorbereid en je wilt graag dat iedereen een goede dag heeft. Je gaat de mensen activeren om met zichzelf of met elkaar aan de slag te gaan. Je voelt je verantwoordelijk voor het goede verloop.
Wat doe je als de mensen er zo bij gaan zitten als in dit plaatje…. harder werken of even een pauze misschien?
In al die jaren dat ik trainingen heb gegeven heb ik in ieder geval één ding heel duidelijk geleerd; hoe harder ik werk, des te passiever wordt de groep. Het is net een wipwap. Als ik er meer aan ga trekken, dan gaat in de groep vaak juist de rem erop. En dat is nou net niet de bedoeling. Het werkt niet; je komt doodmoe thuis en hebt als je pech hebt het gevoel dat je aan een dood paard hebben staan trekken.
Het mooiste is dat de groep zelf zoveel mogelijk aan de slag gaat. Daarom zijn ervaringsgerichte opdrachten ook zo mooi. Wat meestal het beste werkt is om na een korte check-in direct de eerste oefening erin te gooien. En soms is het nog beter om zelfs de leerdoelen en de agenda van de dag maar even achterwege te laten. Begin gewoon en ga er vanuit dat de deelnemers dit leuk gaan vinden:
Bijvoorbeeld zo: Beste mensen, ik vertel straks graag even wat we vandaag allemaal gaan doen en dan doen we ook een kennismakingsrondje maar ik zou willen beginnen met een korte oefening zodat we allemaal even wakker zijn. Is dat oké voor jullie?
Wat mij hierbij helpt is de overtuiging dat de deelnemers er voor zichzelf zitten. Dat ik ze dus niet hoef te overtuigen dat dit goed voor ze is. Dat ik ze dus ook niet hoef te activeren. Ik heb een programma voorbereid met voldoende afwisseling en ik ga op voorhand vanuit dat de deelnemers er zin in hebben. Of het nu 100% waar is of niet, het helpt me enorm om aandacht te schenken aan een positieve vibe in het programma.
In onzekere tijden en in het begin van mijn loopbaan was ik wel eens bang dat de deelnemers helemaal niet op mij zaten te wachten, dat ze door ‘de baas waren gestuurd’ en dat het aan mij was om ze motiveren om actief deel te nemen.
En natuurlijk, alles wat aandacht krijgt groeit. Dus zag ik alleen maar de deelnemers die met hun handen over elkaar zaten. En dus ging ik heel uitgebreid uitleggen wat voor oefening we gingen doen en waarom. En dus gingen mensen daar allerlei vragen over stellen. En dus was de energie al weg voordat we echt waren begonnen.
Van die dingen dus.
Ben jij zelf trainer, coach of werk je regelmatig met groepen?
Bekijk dan onze pagina over trainers/coaches en ontdek nieuwe mogelijkheden
Het grote voordeel van de gedachte dat de deelnemers er voor zichzelf zitten is dat je, als het toch even wat stroef gaat lopen, of als je de energie voelt wegstromen dat je dan gewoon kunt vragen wat ze nodig hebben om weer met energie door te gaan naar het volgende programmaonderdeel.
Dit blogartikel is ontleend aan het boek “Trainen en Coachen met Speels Gemak”
Schrijf je in voor de nieuwsbrief!
